Terug naar Kopers vertellen het

Leo Tijdeman

‘Het arrangement is gewoon een luxe moment voor jezelf’

Leo en Anita Tijdeman uit Veenendaal zijn dol op musicals. Les Misérables hadden ze al twee keer gezien, maar een derde keer – vooral omdat hij nu in het Engels was – kon er makkelijk bij. Leo wist bij Privileges het musical-arrangement in Londen te mijnen, waarbij het stel overnachtte in The Waldorf Hilton en genoot van de voorstelling in het prachtige Queens Theatre. ‘Het is zo sprankelend, zo speels. De muziek is geweldig, echt een aanrader.’
 
De 63-jarige Anita somt moeiteloos op waarom ze beiden zo dol zijn op musicals. ‘De vaart die erin zit, het decor, de muziek… je kunt gewoon niet stil blijven zitten in je stoel. Ik moest me echt beheersen om niet mee te gaan zingen! Ik ken de teksten natuurlijk. Les Misérables in het Engels is echt een aanrader. Een klassieke musical.’
 
Leo (70) is drie jaar lid van Privileges, Anita twee. Hij mijnde dit arrangement met een voordeel van 1.044 euro. ‘De reis ernaartoe, de overnachting, het eten, de voorstelling, Londen bekijken… het is gewoon een luxe moment voor jezelf. Heerlijk om er even tussenuit te gaan zo. Vermoeiend is het wel. Je rust niet uit van een stedentrip, haha!’
 
Nadat het echtpaar was geland, bracht een chauffeur hen naar het Waldorf Hilton. ‘Dat was rond elf uur, tijdens de wisseling van de wacht bij Buckingham Palace, dus het was erg druk in de stad’, vertelt Anita. ‘We hadden vervolgens alle tijd om de stad te bekijken. We zijn van Westminster naar de Tower of London gelopen. Na het diner in het hotel liepen we in een kwartier naar het theater. We hadden goede plekken, vooraan in het midden.’
 
Anita werkt als doktersassistent in het ziekenhuis, Leo is gepensioneerd. ‘Als we met vakantie gaan, zoeken we voorstellingen op. We hebben een keer in de Pyreneeën in de openlucht de opera Tristan & Isolde gezien. We verstonden er geen hout van, maar het was heel bijzonder.’ Dit bezoek aan Londen was er één om niet te vergeten. ‘Heerlijk om zo even in alle luxe weg te zijn. Tot de volgende keer, Privileges!’